Gönlü müdür Züleyha yı uçuruma iten,
Yılların acımasızca kondurduğı adları mı
Gözlerindeki susuz güvercin mi
Ellerindeki ayazın çatlakları mı...
Yüreğindeki yarığın sızısı mı
Oluk oluk akan...
Taze gelincik tenindeki kusur mu...
Yılları ilmek ilmek dokuduğu,
Susuz kaldığı günlerin yorgunluğu,
Göz kapaklarının ağırlığı,
Adımlarının sarsaklığı...
Neydi ki onu iten
Aşka, sevgiye, saygıya, huzura...
O kadar mı boşlukları doldurdu,
Kendinden vere vere zamana...
Yusuf'un yırtık gömleğine sarılması,
O gömleği tekrar tekrar yıkaması,
Yüreğini inim inim kanatması,
Bu muydu vefanın borcu...
Peşin sıra sürüklendiği gösterişi,
Olduğundan farklı oldurduğu ruhu,
Bakışında gizlediği titrek güvercini,
Değdi mi ki ömrünü gizlemesine
Bir hapishane kaçağı misali yüreğini gizlemesine...
Yusuf yusuf olmasaydı,
Vefasını ödeyebilir miydi...
Peki ya Züleyha Züleyha olmasaydı,
Yusuf olur muydu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yayın hakkında ne düşüyorsun?